Θεοδωρίδης, Χαράλαμπος

(Καισάρεια, Μικρά Ασία 1883 – Αθήνα 1958). Πανεπιστημιακός. Φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης, εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορες κοινότητες της Τουρκίας, σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή Αθηνών (έως το 1913) και έπειτα στη Λειψία και στο Μόναχο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημοσίευσε στο Δελτίο Εκπαιδευτικού Ομίλου μελέτη για τον Στέφαν Γκεόργκε (1921) και πραγματεία για τη θέση της ψυχολογίας (1922). Συνεργάστηκε με τον Α. Λαζάρου στη σύνταξη σχολικών βιβλίων και το 1926 έγινε καθηγητής της φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από τα νεότερα έργα του είναι: Εισαγωγή στη φιλοσοφία (1933), Η θέση της φιλοσοφίας στην εποχή μας (1936), Επίκουρος, Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου (1954). Ο Θ. υπήρξε οπαδός του διαλεκτικού υλισμού.